Van Obertraun naar Gorizia

Laura en Allesandro wonen in Mossa, een klein dorpje vlak bij Gorizia (Italië) samen met hun dochtertje Sophia van 5 jaar. We hebben Laura en Allesandro 8 jaar geleden voor het laatst gezien bij hun bruiloft. Vanuit Obertraun is het ‘slechts’ 350 kilometer en dus wat dichterbij dan vanuit Oost-Knollendam. Ik heb de dagen hiervoor een paar email contact gehad met Laura en afgesproken dat we in onze vakantieweek een weekendje langs komen. Wij rijden zaterdagochtend rond 10 uur weg van ons huis in Obertraun en besluiten binnendoor langs de bergdorpjes te rijden. De Taurntunnel geeft nl. een stoptijd van 2 uur en 12 kilometer file vanwege het vakantieverkeer. De tocht die wij maken is prachtig ondanks het regenachtige weer. Na zo’n 2 ½ uur door de bergen rest ons nog een stukje Oostenrijkse en Italiaanse autoweg. Alles bij elkaar doen we er zo’n 5 uur over, toch best wel lang. In Italië is het mooi weer maar het betrekt snel en savonds volgt onweer en forse regen. We zitten in de keuken gezellig te kletsen en koffie te drinken, met een stukje zelf gebakken pizza van Laura. Sophia is een gezellige meid en weet het na enige tijd goed te vinden met Mette. Ties heeft een paar DVD’s gevonden van Shaun the Sheep, een werkelijke geniale video die wel wat weg heeft van buurman en buurman maar dan van de engelse BBC. Na de koffie eten we buiten onder het afdak en zitten tot laat buiten totdat de tijgermuggen komen en de kinderen naar bed moeten.

De volgende dag is het zondag en is het mooi weer. Ik heb die nacht elke boing van de kerkklok gehoord. Het hele uur de slagen van dat uur, het eerste kwartier 1 boing, het halve uur 2 boings en het derde kwartier 3 boings. En dat de hele nacht, wetende dat de kerklok bijna in onze slaapkamer staat. Laura zei nog dat het na 6 maanden wel gaat wennen. Voor mij niet dus ik heb enige opstart problemen. Met het mooie weer wil Allesandro fietsen. Hij heeft een heel arsenaal. Het is zijn hobby. Zelfs 2 stuks carbon/kevlar racefietsen van slechts 7 kilo zwaar. Mooie dingen. Maar we nemen de gewone fietsen en de mountainbikes. Mette achterop bij Sorrel en ook Sophia bij Laura. En natuurlijk met een helmpje op. Ties krijgt een te grote mountainbike maar vindt het prachtig. De streek is bijzonder mooi. Groen met bossen en druivenstruiken, licht glooiend. Allesandro vertelt dat er continue nieuwe routes worden aangelegd. We drinken koffie bij een golfclub waar ook Fulvia nog even langskomt. Blijkbaar heeft onze komst 25 jaar geleden veel losgemaakt. HaHa. Als we terugfietsen vindt Ties een lege doos van een porno-dvd in de berm. Een dozenfilm noemt hij het. Hij mag hem nog even aan Sorrel laten zien maar dan moet ie in de kliko. En daar komt Laura hem even later natuurlijk tegen en die begint meteen aan Allesandro te vragen wat die daar moet….. Maar er werd goed om gelachen! Laura duikt de keuken in om een lekker lunch klaar te maken. We worden goed verzorgd en in de watten gelegd. We praten nog wat, eten een uitgebreide lucht en Mette en Sophia kammen elkaars haren en doen er speldjes in. Ties kijkt nog eens naar een paar Shaun the Sheeps en tegen half vier vinden we het mooi en vangen wij de terugreis aan naar Obertraun. We spreken af dat het niet weer 8 jaar duurt voor we weer wat afspreken. Allesandro wil wel een keertje in de winter komen om samen te gaan skien. De rit terug doen we helemaal over de snelweg en duurt dan slechts 3 ½ uur. Mette moest bij Russbach nog kotsen want het laatste stuk is nogal bochtig door de bergen. We eten thuis nog wat fruit en dan is het voor de kinderen mooi geweest want het was wel erg laat de vorige avond en ze waren weer vroeg wakker.

Zomervakantie 2010

Op vrijdag 16 juli moeten Sorrel en ik nog werken. Sorrel heeft de spullen donderdag al klaargezet en vrijdagmiddag pak ik de auto in. Het is de bedoeling dat we eind die middag nog vertrekken maar eerst moet ik nog een ‘rondvaartje’ doen met Cecilia omdat vandaag de 100^e verjaardag van oma zou worden gevierd. De familie komt echter pas tegen 15:30 aanzetten en dat vind ik te laat. We doen nog wel een familierondvaart tijdens Sail in Amsterdam.

Wij vertrekken dus om 17:00 uur vanuit Oost-Knollendam. De files in Nederland vallen voor het eerst erg mee en we zijn al rond half 7 in Duitsland. Jammer genoeg is het toch wel heel erg druk met vakantieverkeer onderweg Duitsland. De Baustelle tussen Frankfurt en Neurenberg zijn enorm. We rijden een enkele keer om als er files staan en besluiten ook om de terugreis maar eens via Kassel te rijden. We wisselen regelmatig want ik ben nog een beetje moe van de reis naar Washington eerder deze week.
Bij Munchen worden files aangekondigd en de verwachting is dat de Taurntunnel die nacht al zal worden afgesloten ivm het verkeersaanbod. Wij rijden dus via Passau maar ook dat schiet eigenlijk niet op. Voor de benzine stations staat een uur file dus op de laatste druppel rijden wij Oostenrijk binnen. Als het licht wordt rond 5:00 uur zijn we thuis in Obertraun. De kinderen hebben dan wel wat geslapen maar duiken ook weer het bed in.

Rond 10:00 uur worden we allemaal wakker als er honderden mountainbikers langskomen. Die hebben we onderweg al gezien met hun voorbereidingen in Bad Goisern. De kinderen willen zwemmen in het meer als Sorrel boodschappen gaat doen. ’s Middags gaat het onweren en duik ik nog even het bed in. De regen komt met bakken naar beneden en de dakgoten overstromen. Het beekje in de tuin stond droog maar stroomt nu weer volop. ’s Avonds regent het nog steeds en doen we wat klusjes in het huis. Op de tv zien we dat heel Duitsland en Oostenrijk stil staat met files. We zijn dus toch blij dat we het in 12 uur hebben gered.

Zondags gaan we wat klussen in de tuin. Brandnetels trekken en een terras maken. De eerdere pogingen van mei zien er nu goed uit. Sorrel gaat ’s middags weer zwemmen met Mette en Ties, hoewel het wel erg fris is. Ze zijn dan ook snel weer terug. Daarna gaat het ook weer regenen. Aan het eind van de middag rijden we met de auto naar het dal achter Hallstatt. Het is daar erg mooi. Er moet een restaurant zijn maar dat blijkt al lang niet meer open te zijn. Wel een reden om nog een keer een mooie wandeling te maken daar langs de Waldbach die nu door de regen snel stroomt. Er zitten een paar pittige, bijna onbevaarbare passages tussen. We rijden door naar Au en Steeg waar we al een paar keer langs een fraai restaurant zijn gereden. Sorrel eet forel uit het meer, ik kies voor een biefstuk en de kinderen uiteraard voor de Harry Potter variant (patat met een gefrituurd worstje).

Maandags slapen we lekker uit. De kinderen zijn aan het dollen in hun slaapkamer en dekken daarna de tafel voor het ontbijt. We halen broodjes in de supermarkt in Obertraun en gaan daarna boodschappen doen in Bad Aussee. We moeten haardhout hebben en nog wat spullen voor de tuin, zoals een grastrimmer. We bestellen 2 kuub droog en 2 kuub halfdroog beukenhout. Het wordt vrijdags gebracht, samen met een kruiwagen. Pinnen aan de kassa lukt niet omdat het bedrag hoger is dan het maximum pinbedrag van 400 euro. Met het dak open rijden we weer lekker terug door de bergen. Het is mooi weer, niet te heet. ’s Middags werken we nog wat in de tuin aan het terras. We gooien de dakpannen die her en der staan opgestapeld op het terras en Ties slaat ze kapot met een hamer. Daarna gaan we nog even zwemmen in het meer. Er drijft veel rommel in het water dat is meegevoerd na de regenbuien. Na het zwemmen haalt Sorrel een doos ijsjes op de fiets in het dorp. Daarna draag ik de K1 samen met Sorrel naar het meer want Ties wil graag even kanoën. De K1 is nog te groot en erg wankel voor hem. Toch vaart hij een paar rondjes. Tegen 6 uur steken we de BBQ aan voor de spareribs. Lekker eten in de tuin. ’s Avonds kijken we nog even naar het Oostenrijkse nieuws. Zo blijf je op de hoogte van de lokale zaken, politiek, weervooruitzicht en doe je wat aan je talenkennis.

Op dinsdag gaan we naar het Urzeitwald in Gosau. Leuk voor kinderen tot 12 jaar. Kliederen en kledderen met water en ook nog wat om van te leren. Het is mooi weer dus het dak van de auto kan weer open! Het wordt zelfs warm dus zijn we blij dat het goeddeels in de schaduw van het bos is. Ties vliegt van de ene naar het andere onderdeel, 22 stuks totaal. Fonteinen, vlotten en zelfs een kabel-surf-plank over het water. Allemaal leuk. We eten patat en een tosti op het terras. Ties hoopte dat er ook gezwommen kon worden maar dat kan er dus niet. We lopen het rondje nog 1 keer en gaan dan weer terug naar huis. Sorrel, Ties en Mette gaan weer zwemmen in het meer. Ik richt me op de computerinstallatie voor de verwarming. De laptop moet vervangen worden door een nieuwe PC en ik moet een antenne plaatsen op zolder voor de UMTS ontvangst. Ik besluit alle spullen op te bergen in het geisoleerde hokje op zolder. De volgende dag blijkt dat echter niet zo handig als het buiten 35 graden is. In het hokje stijgt de temperatuur bijna tot 50 graden. Dat moet dus toch weer anders. Savonds steken we weer de BBQ aan en eten we vis, worstjes en champions. Daarna brengen we een bezoekje aan Abel en Berti Gans van Haus Marie in Obertraun. Het zijn geemigreerde Nederlanders die we al eens eerder hebben gesproken. Ook zij verhuren hun appartment voor vakantiegangers. We zitten tot laat bij hen buiten op in de tuin koffie en thee te drinken.

Woensdags moet ik sochtends eerst nog wat werken. Er ligt nog wat werk voor AP en Nobel waar collega’s om verlegen zitten. Sorrel wast de ramen en deuren en de kinderen spelen in de tuin. Samen met Ties haal ik nog wat dakpannen van de zolder voor het terras in de tuin. Maar het lijkt wel slavenarbeid voor hem. Gebogen met zware pannen loopt hij onder de hitte van het dak. Niet zo fijn maar hij doet zijn best. Daarna gaan we weer allemaal zwemmen want het is warm buiten. Na het broodje brengen we de K1 weer naar het meer want Sorrel wil een rondje langs Hallstatt varen. Wij blijven bij het zwemstrand tot ongeveer half 5. Ook na het eten willen de kinderen weer zwemmen. We blijven buiten totdat de muggen komen en dan is iedereen ook wel moe van deze warme dag buiten spelen.

Donderdags sta ik op en val ik over mijn te lange haren. Ik moet een nieuwe Harenschneider hebben. In Bad Gosau zit een winkel met maar liefst 30 artikelen. Van alles heeft hij er eentje. Maar geen Harenschneider. Hoe kan die man nou zijn brood verdienen? Blijkbaar met de reparatie van televisies want hij heeft een paar oude exemplaren staan die in reparatie zijn. Het lijkt wel de prehistorie! We vinden wel een paar nieuwe bergschoenen in de sportzaak in Goisern en drinken lekker koffie bij de plaatselijke konditorei. Na de middag vallen we in een siesta en gaan pas na drieen op weg naar Bad Aussee want daar is vermoedelijk meer keus voor Harenschneiders. We vinden een EP maar ik zie geen Harenschneider. Mette wel en ze vertelt mij doodleuk dat ik met mijn neus kijk. Daarna kijken we nog even bij een fietsenzaak naar mountainbikes. We winnen wat info in en lopen daarna nog langs een schoenenwinkel waar Sorrel leuke schoenen ziet staan. In de hitte rijden we de mooie weg van Bad Aussee weer terug naar huis. Tijd om weer te zwemmen. Mette probeert het zonder vleugels en dat lukt haar goed. We zijn pas laat terug van ons strandje en besluiten om daarna pizza in het dorp te gaan eten.

Vrijdags staan we redelijk vroeg op. We moeten de schuur opruimen omdat het hout die ochtend wordt gebracht. De bezorger komt al snel. Ties en Mette gaan naar boven want de eerste tand van Mette zit los en die MOET er uit. Ties helpt wel even. Dat duurt niet lang en trots komen ze de buit laten zien als wij met het hout en de kruiwagen lopen te zeulen. De vier kratten moeten leeg en dan verplaatst worden en dan weer gevuld. Een hele operatie en er is regen aangekondigd! Buurvrouw Prestl komt met een zilveren doosje om de tand in op te bergen. Koffie drinken willen ze niet maar savonds doet buurman wel een poging om Ties jodelen te leren. Ze zingen er beide op los. Tussendoor zoek ik alle vuilnis bij elkaar omdat deze vrijdagmiddag naar de gemeente gebracht moet worden. Sorrel wil nog even naar Hallstatt om cadeaus voor Laura en Allesandro te kopen. Onderweg terug belt ze want het begint te regenen en ze is lopend. Het komt weer met bakken uit de lucht, compleet met onweer en bliksem. De weersvooruitzichten voor het weekend en erna zijn niet best. De temperatuur daalt naar 12 graden! Wij hebben een uitstapje gepland staan naar Gorizia om Laura, Allesandro en Sophia te bezoeken in het weekend.

Nobel Cloud Services 2010

Dagje Krippenstein, Mamuthhöle en Eishöle

Na vrijdags de hele dag gewerkt te hebben (over “het nieuwe werken” gesproken, als je maar Internet hebt) moet er op zaterdag natuurlijk weer wat ondernomen worden. Op zaterdag zijn de weersvooruitzichten in de ochtend redelijk goed. We kunnen vanuit huis de bergtoppen weer zien en besluiten vandaag om met de skilift naar de top te gaan van de Krippenstein. Daar kun je op het uitzichtpunt 5-Vingers mooi het dal inkijken. De lift vanuit het dal is zo’n 15 minuten lopen vanaf huis maar we besluiten met de auto te gaan. De eerste lift brengt ons naar het tussenstation op zo’n 1150 meter. Daar zijn de beide grotten, elk op zo’n 20 minuten wandelen van het liftstation. Omdat het nu nog mooi weer is besluiten we eerst naar de top van de Krippenstein te gaan met de lift. Halverwege verdwijnt de lift volledig in de wolken en zien we even helemaal niets. Boven aangekomen ligt er nog veel sneeuw, hier en daar meer dan een meter. Maar de belangrijkste wandelpaden zijn vrijgemaakt. Op de top (2100 meter) kun je een wandeling maken naar Five Fingers, het uitzichtplatform dat boven de rotsen hangt en een prachtig uitzicht geeft op Obertraun, Hallstatt en de Hallstattersee. In de verte zien we de Gosaukam, Bad Goiseren en Bas Aussee. Het is werkelijk prachtig en ondanks de lage temperatuur van zo’n 4 graden is het met het zonnetje goed te doen. We blijven een tijdje boven en drinken koffie met apfelstrudel in de skihut en proberen ons een voorstelling te maken hoe wandelen in dit maanlandschap komende zomer zou kunnen zijn.

Foto’s onder: sneeuw op de krippenstein, Hallstattersee met links nog flarden van Hallstatt, uitzichtplateau Five Fingers, zicht op de Gosaukam en de uitgestrekte wandelgebieden op de Dachstein, met z’n allen geposeerd.

De tocht naar het middenstation voert ons weer door de wolken en inmiddels begint de lucht al wat te betrekken. Als we de wandeling naar de Mammuthole inzetten begint het zelfs te miezeren. Eigenlijk hebben de kinderen niet z’n zin in weer een grot. Ze hebben immers al de Koppenbruhlehöle gezien, wat kan deze grot dan nog toevoegen? Omdat we een half uur moeten wachten, rommelen de kinderen in de sneeuwresten totdat ze nat en koud zijn.

De Mammuthole is een labyrinth van 65 kilometer spelonken onder het Dachstein masief. In tegenstelling tot de Koppenbruhlehole is de Mammuthole vrijwel droog. Onze begeleide tocht voert 1,5 km over een prima pad. Onderweg zien we waarom de naam Mammuthole is gekozen, de grot is op sommige plaatsen werkelijk ontzagwekkend groot met hallen waarin je met een elftal met gemak zou kunnen voetballen. Met vermoed dat één van de lange brede gangen in de prehistorie de onderaardse rivier Traun was. Je ziet aan de wanden de uitgeslepen sporen van het water en de grond ligt nog bezaaid met rotsblokken die van het plafond zijn gevallen, sommige meer dan 10 meter in doorsnede. Op sommige plaatsen is deze ondergrondse rivierbedding meer dan 15 meter in doorsnede. Het alles maakt op ons grote indruk en de kinderen zijn blij dat ze na vele trappen en schuinen hellingen na een uurtje weer buiten staan. Ze hebben het koud gekregen van de constante temperatuur van zo’n 2 graden en hun natte mouwen.

Op de foto’s: de ingang van de Mammuthöle, de ondergrondse rivier Traun die sterk naar beneden loopt.

De volgende grot die we nog mogen bezoeken is de Eishöle. Het pad er naar toe is een wandeling van 30 minuten vanaf de Mammuthöle met een behoorlijke steiging. De kinderen hebben er geen zin meer in en dreigen achter te blijven. Toch weten we ze te overtuigen mee te gaan. De Eishöle wordt in de winter door de wind sterk afgekoeld tot een temperatuur van -2 graden. Het smeltwater dat in het voorjaar door de spleten wegzakt bevriest dus in de grotten. Het schouwspel is werkelijk fenomenaal. Enorme ijspegels van vele meters lang, complete wanden die over een lengte van tientallen meters zijn bedenkt met ijs van soms meer dan 8 meter dik. Het is fantastisch, zeker als er gespeeld wordt met de verlichting. Op sommige plaatsen is het ijs zeker 400 jaar oud, het smelt in de zomer weinig af en groeit in de winter weer aan. Zelfs de kinderen zijn ondanks de kou onder de indruk en Mette zegt dat ze toch wel erg blij is dat ze dit heeft gezien. Het hoogtepunt is de zogenaamde kathedraal, een enorme ruimte van zo’n 30 meter hoog waar overal ijs in de meest waanzinnige vormen samenkomt uit de plafonds en muren van de grot. Het is echt fantastisch en zeker als je bedenkt dat dit allemaal op loopafstand is van ons huisje in Obertraun. Waar vind je op zo’n kleine afstand zoveel natuurvariaties?

Fotos: heldere ijspegels zo ver als het oog reikt, melkachtige glijbanen van meters dik en tientallen meters lang, de ijs kathedraal, een ijs stalagtiet van zo’n 12 meter hoog met links nog net het wandelpad te zien met een balustrade, geeft een goed beeld van de afmetingen.

De volgende dag gaan Opa Jan en Oma Trix al vroeg op weg naar Wormer. Voor hen zit deze week vakantie erop. Ik ben die ochtend al iets minder ethousiast over de natuur als ik zie dat een stel marters over de auto hebben gelopen met hun modder- en zandpoten. Vele krassen en een kapot gebeten antenne tot gevolg. Ik had al vaker ’s avonds achter het huis in het bos geluiden gehoord maar deze jongens zijn volhouders want ik heb ze inmiddels al meer om het huis en op de auto gesignaleerd.
Zondag smiddags besluiten wij nog een wandeling te maken aan het eind van het dorp. Een meertje, langs de bergwand en tenslotte ook nog langs de bron van een woest riviertje dat uit de bergwand komt gestroomd. Ook weer prachtig maar voor de kinderen hoeft het nu echt niet meer. Die zijn niet meer te porren voor een wandeling, terwijl deze maar een kleine twee uur in beslag nam. Op het terras van het cafe Koppenbruhle spreek ik nog met een Nederlander die wildwaterkano’s op z’n auto heeft. We hebben al veel kano’s gezien op de Traun en als wildwaterfanaat wil ik dit natuurlijk ook nog een keertje beleven. Het stuk van Bad Aussee tot aan Obertraun heeft passages WW3-4, het stuk naar het meer is WW2. Jammer genoeg kan je dat nooit alleen doen dus moet ik op zoek naar iets of iemand. Eerst maar eens een boot en uitrusting regelen want die van mij is totalloss, stuk en verouderd. Bloed en water kruipt waar het niet kan gaan, ook al ben je inmiddels wat ouder…..

Mei vakantie 2010

Omdat de kinderen van 30 april tot en met 16 mei vakantie hebben, gaan we 2 weken naar ons huisje in Oostenrijk. Opa Jan en Oma Trix gaan de eerste week ook mee.

Onze reiservaringen van de laatste keren hebben uitgewezen dat ’s avonds rijden handig kan zijn. De kinderen slapen dan een groot deel waardoor het wat rustiger in de auto is. Dus in plaats van zondagochtend rond 5 uur vertrekken, zijn we nu zaterdags om 17:30 weggereden uit Oost-Knollendam. Omstreeks 02:00 waren we in Obertraun.

De volgende dag (zondag) zijn we met de auto naar de parkeerplek bij de Koppenbruhle Hole gereden. Het is mooi weer vandaag en de grot is vanaf vandaag geopend maar wij besluiten door te wandelen richting Bad Aussee. We maken nog even een foto voor de ingang (of is het de uitgang) van de grot.

De wandelroute geeft aan dat dit zo’n 2 ½ uur zal duren. Hier doen we een eerste les: geloof de aangeduide tijden niet, wij doen er minstens 4 uur over en Mette is aan het eind zo moe dat ik besluit zelf naar het station te lopen en de trein te nemen. Helaas heb ik de trein net gemist en de volgende gaat pas 2 uur later. Inmiddels zijn Jan en Trix ook gearriveerd en vragen zij of zij mij moeten halen. Ik besluit te liften. Na 20 minuten stopt een auto en wordt ik terug gebracht naar de auto. Dak open, even zoeken en dan heb ik ze gevonden en rijden we terug naar huis.

Op maandag is het weer wat minder en besluiten we om met z’n allen opnieuw naar de Koppenbruhle Hole te gaan om nu de grot te bezichtigen. Een prachtig stuk natuurwerk. Het water komt er inderdaad met een brullend geluid doorheen. Het water is smeltwater of regenwater en komt van de Krippenstein/Dachstein gletchers en stroomt in zo’n 4 uur naar beneden. Ieder krijgt z’n eigen zaklamp om alles rustig te kunnen bekijken. Het is wel koud daarbinnen dus iedereen is ook weer blij als we na ruim een uur weer buiten zijn. Bij de VVV n Obertraun (in het gemeentehuis bij de supermarkt) informeert Sorrel naar de mogelijkheden om de andere grotten te bezoeken. Dit jaar zijn de grotten 100 jaar open en dat wordt gevierd met speciale aanbiedingen. Ook weet de mevouw een mooie plek om naar fosielen te zoeken. De foto’s hieronder zijn uit de Koppenbruhle Hole. Links druipstenen, rechts de enorme ondergrondse rivier.

Dinsdags besluiten we om met de auto naar Gosau Hintersee te rijden en daar een wandeling om het meer te maken. Met mooi weer heb je daar prachtig uitzicht op de Gosaukam. Helaas steken de bergtoppen in de wolken en is er dus weinig van te zien. Onderweg vinden de kinderen kikkers, kikkerdril en heel veel salamanders. De wandeling duurt ongeveer 2 uur en na afloop hebben we wat gegeten in het restaurant bij het meer. Daarna rijden we door naar de Sneckenwand in Russbach om fosielen te zoeken. We rijden met de auto net zo ver de berg op totdat we niet meer verder kunnen. De wandeling daarna is mooi door het bos maar best wel pittig. Het is wat modderig hier en daar door de regen. Na een uurtje komen we aan bij de Sneckenwand. We verwachten dat je daar met een hamertje fosielen moet gaan bikken maar het blijkt dat ze er gewoon voor het oprapen liggen. Het is werkelijk bizar. Gras en grond zijn verwijderd van de onderliggende laag stenen. Die stenen zijn een soort van puisten die je vrij gemakkelijk los kan wrikken. Elke puist is een fosiel. Je herkent de slakkenhuizen onmiddellijk. Sommige zijn doormidden gebroken, anderen tonen de binnenkant van de schelpen. De boodschappentassen worden gevuld en met vele kilo’s zwaarder gaan we weer terug.

Linksboven naar rechtsonder. Kikkervisjes en salamanders. De Gosausee met in de verte de gletcher. Ties wijst opa op forellen. De Sneckenwand.

Woensdag blijf ik met de kinderen thuis. Zij spelen op de berg, skeeleren en waveboarden. Ties kijkt of Simon er nog is maar die is waarschijnlijk naar school. Sorrel gaat met Jan en Trix wandelen naar Hallstatt.

Donderdag stel ik voor om een wandeltocht te maken achter ons huis op de berg. Er is iets verderop een wandelpad naar een plateau waar een huistje op staat, Hirschaualm. De wandelrout zal redelijk stijl omhoog gaan tot het plateau, circa 300 meter hoogteverschil. Daar kun je dan een klettertocht met touwen maken naar de Krippenstein of terugwandelen naar Hallstatt. De wandeltocht naar het plateau zal volgens het bordje 1 uur duren, wij weten uit ervaring dat dit ons wel 2 uur zal kosten. Het begin van het pad is moeilijk te vinden en gaat inderdaad stijl omhoog. Na een kwartier wordt er gestemd of we doorgaan of niet want het is een hele onderneming. Glad, stijl, moeilijk en de kinderen vinden het maar niks. Via een uitgesleten bedding van grind loopt het pad slingerend naar boven. De rivierbedding laat zien dat hier regelmatig steen- en sneeuwlawines naar beneden bulderen. Als we het plateau bereiken wordt de tocht bekroond met een prachtig uitzicht over het meer in de diepte. Aan de andere kant kijken we tegen een loodrechte wand op die meer dan 500 meter oprijst. Als je wilt kletteren moet je hier zijn. We eten een broodje en gaan daarna weer rustig bergafwaarts. Na een paar honderd meter komen we bij een helling die door een lawine volledig is verwoest. Ontwortelde bomen, rotsblokken, één kale vlakte schuin naar beneden. Het pad is verdwenen dus ik ga met de kinderen iets vooruit om te kijken waar we verder kunnen. Plotseling hoor ik in het bos voor ons stenen vallen van de loodrechte rotswand. Het geraas wordt sterker en sterker en het is duidelijk dat er weer een stenenlawine naar beneden komt. Je hoort de rotsen stuiteren en bomen afbreken. Ik kijk snel om me heen of wij op deze kale vlakte ook gevaar lopen. Dat valt gelukkig mee maar Ties is zo erg geschrokken dat hij niet meer het bos in wil en rechtstreeks naar beneden gaat. Ik heb geen andere optie dan samen met Mette op mijn schouder achter hem aan te gaan. Sorrel, Jan en Trix vervolgen voorzichtig hun tocht het bos in en vinden even verderop het pad dat de lawine heeft gekruisd. Zij lopen verder naar Hallstatt en ik loop met de kinderen terug naar huis. Als ik daarna de rest met de auto ophaal vanuit Hallstatt zijn we allemaal tevreden over dit prachtige avontuur. Maar ook erg moe want het was een zware onderneming.

Laatste ski dagen met Pasen

Dit weekend zijn we met z’n 4tjes naar Obertraun geweest om nog een laatste keer dit seizoen te skien. En het is ook al weer een jaar geleden dat we voor het eerst in Obertraun waren. Donderdags hebben we de kinderen na de paasmaaltijd en het jaarlijkse bezoek aan de lammetjes van school gehaald en vertrokken we omstreeks 14:00 uit Knollendam. De reis verliep redelijk voorspoedig en rond 01:00 uur waren we in Obertraun. Vrijdags hebben we een beetje gerommeld in- en om het huis. De schuur opgeruimd, de tuin een beetje verzorgd en een stukje gewandeld. De kinderen gingen natuurlijk weer salamanders zoeken op de berg. Zaterdag zijn we naar Gosau gegaan om te skien. Het was warm en mooi weer. Mette had het in de ochtend moeilijk. Ze snapte niet meer hoe ze de berg af moest komen. Maar smiddags ging ze weer zingend en joelend naar beneden. Sorrel had meer moeite. Vooral de zachte sneeuwhopen maakten de dalafdaling tot een marteling. Zondag ben ik samen met Ties nog een keer gegaan. We hebben helemaal de toer gemaakt naar Zwieselalm en toen weer terug. Ties vond het leuk maar was wel moe. Daarna samen met het dak open weer terug gereden. Sorrel had met Mette een wandeling bij het meer gemaakt. Maandags zijn we weer terug naar huis gereden. Behoorlijk wat files maar het bleek dat we de ergste drukte telkens net voor bleven. Om 20:00 uur waren we weer thuis.