Afgelopen week was ik op uitnodiging van familie een reis langs de Egyptische oudheden aan het maken. De Piramides van Gizeh, het Nationaal Museum, het plein van de revolutie Tarhir, de tempels en koningsgraven van Luxor, het kwam allemaal voorbij. Indrukwekkend. En natuurlijk ook de gebruikelijke lichamelijke ongemakken die horen bij anders eten en drinken en de hoge temperatuur.
Rond half vier maandagmiddag arriveerde ik op Schiphol en werd ik onmiddellijk gebeld door de buurvrouw. Zij had de avond ervoor bezoek gehad van een politieagent die weer op zoek was naar mij. Ik had mijn auto namelijk op het NS-station gezet zodat ik gemakkelijk met de trein naar Schiphol en weer terug kon reizen. Maar er was ingebroken in mijn auto en de politie wilde weten wat zij moesten doen. Oplettend natuurlijk. Maar daarmee begin voor mij een hoop ellende en frustratie.
Mijn zwager die mee was en politie agent is, adviseerde mij om via 0900-8844 naar de politie te bellen. Je wordt dan doorverbonden naar de regio die je wenst, Zaandijk in mijn geval. De baliemedewerkster wist onmiddellijk waar het om ging en raadpleegde het systeem. Het bleek dat er enkele malen melding was gemaakt van een alarm bij een opengebroken auto. De agenten die polshoogte gingen nemen hebben het kenteken genoteerd en hebben de naam van de eigenaar achterhaald (ik dus). Maar contact opnemen is ze niet gelukt. Op mijn vraag hoe ze dat hebben gedaan kreeg ik geen antwoord. Na een nieuwe melding is uiteindelijk een motoragent naar mijn huis gereden en kwam hij terecht bij de buurvrouw. Beste politie ambtenaar: als u voortaan achter een computer kruipt en de naam van een eigenaar gewoon eens Googeld krijgt u in veel gevallen gewoon een 06 nummer en/of een mailadres of andere gegevens op het scherm. Digitaal rechercheren! Zeker in mijn geval zouden alle gegevens binnen 10 seconden beschikbaar zijn. Wij hadden telefonisch kunnen overleggen en had ik via diezelfde buurvrouw een sleutel kunnen geven zodat de auto bij het politiekantoor oid (300 meter van plaats delict!!) gestald kon worden. De motoragent heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat mijn auto werd afgesleept naar een bergingsbedrijf in Beverwijk en de baliemedewerkster gaf de naam van dat bedrijf door.
Op mijn Android telefoon raadpleegde ik Google om het telefoonnummer van dat bergingsbedrijf te achterhalen. Daar wisten zij mij te vertellen dat de auto inderdaad was gestald en dat ik na betaling van € 205,- deze mee kon nemen. Daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord en ik vertelde hem dat hij die rekening maar naar de politie moest sturen. De schade was onbekend maar op het oog zou het alleen om ruitschade kunnen gaan. De medewerker adviseerde mij de verzekering te bellen en met hen verder te regelen.
Op mijn Android telefoon raadpleegde ik het telefoonnummer van Univé. `Wat is uw postcode en huisnummer?”. “Ik zie geen auto op dat adres staan mijnheer”. Toen ik hem het kenteken gaf kon hij via een ander systeem verder zoeken. “Nee mijnheer, die auto is bij ons niet bekend”. “Beste kerel, die auto is via jullie bij een ander verzekerd!”. “Oh, maar dan verbind ik u door naar de SOS helplijn”. Het nummer waarmee hij mij doorverbond bestond echter niet. Dus opnieuw bellen, terwijl ik inmiddels al in de trein zat richting de Zaanstreek. Een andere medewerker van Univé snapte er iets meer van en zou mijn doorverbinden naar de juiste afdeling. Ik hing 5 minuten in de wacht toen de verbinding werd verbroken, vermoedelijk door de Schipholtunnel. Inmiddels was ik al overgestapt bij Sloterdijk, verbrak de verbinding nog een keer toen ik door de Hemtunnel reed en was mijn irritatie al aardig hoog gestegen. Om dit veel te lange verhaal korter te maken, kreeg ik uiteindelijk een bekende persoon aan de lijn die wel de juiste gegevens bij elkaar kon vinden. Ik wilde dat hij de auto op transport zou laten zetten naar de reparateur. Dat kon niet zomaar en zeker niet meer vandaag want het was inmiddels 17:10 dus zou hij het morgen gaan uitzoeken. En die bergingskosten, tja, die werden niet gedekt. “Als u mij het nummer van dat bergingsbedrijf geeft ga ik hen morgen voor u bellen”. Beste man, ik weet dat nummer niet uit mijn hoofd maar als u even googeld…… Grrrrr.
De volgende dag belde hij niet terug. Ik belde dus zelf. “Wat is uw postcode en huisnummer?”. “Hou maar op met zoeken, ik wil gewoon uw collega spreken”. De collega had plotseling een vrije dag moeten opnemen wegens zieke kinderen. Vervelend voor mij en zijn collega’s konden mij niet verder helpen. Al zijn gemaakt notities konden ze niet terugvinden, niet onder postcode/huisnummer en al helemaal niet onder het kenteken. En van “het nieuwe werken” hebben ze bij Univé nog niet gehoord. Grrrrrrrrrrrr.
Op woensdagochtend erna hing ik natuurlijk zwaar geïrriteerd aan de telefoon. Ik had het natuurlijk allemaal zelf moeten regelen was mijn eerste reactie. Gewoon de auto moeten ophalen, bergingskosten betalen en hopen dat alleen Carglass nodig was. Gelukkig had Univé nu wel een beter bericht: zij zouden de auto morgen op transport laten zetten en de bergingskosten konden waarschijnlijk helemaal worden gedekt. “Wilt u dan nog wel even aangifte doen bij de politie?”. Uiteraard, na een goede service is dat het minste wat ik kan doen!
Ik naar het politiebureau. De vriendelijke baliemedewerkster kon zich het voorval herinneren en opende het dossier. “Wat is de schade?”. Geen idee! “En zijn er spullen ontvreemd?”. Geen idee want ik heb de auto nog niet eens gezien! “Tja mijnheer, dan kan ik ook geen aangifte invullen”. Huh? “Als u de benodigde informatie voor ons heeft kunt u natuurlijk ook digitaal aangifte doen”. Dat klinkt goed en zal ik meteen doen, mevrouw. Heeft u dan voor mij het registratienummer van de zaak zodat ik dat in de digitale aangifte kan vermelden? Dat is wel zo handig om de hele zaak dan af te wikkelen, lijkt mij. “Nee mijnheer, dat gaat niet. De Internet aangifte is een apart systeem en die gegevens kunnen wij niet aan elkaar koppelen, dan moet u gewoon even naar het bureau komen”.
Dat doe ik als mijn auto weer gerepareerd is. Zucht. De vloek van de Farao reikt tot in Nederland.
Al vele jaren adviseer ik ICT ondernemers om snel afscheid te nemen van het leveren van On-Premise computersystemen en over te stappen op het leveren van services. Bijvoorbeeld Managed Services, Outsourcing en natuurlijk Cloud Services. Je kunt geen droogbrood meer verdienen met het verkopen van hardware of hardware services, terwijl ook het adviseren, leveren en onderhouden van ingewikkelde infrastructuur oplossingen in tijden van economische crisis zeer lastig is. En klanten zijn steeds moeilijker te porren om een omvangrijke ERP of CRM implementatie uit te voeren. Waar zit dan wel de groei in, inderdaad: Cloud Services.
