Op donderdag de 21 juli zijn we direct na schooltijd om 16:00 uur vertrokken. Het weer is de laatste weken zeer slecht in Nederland na een bijzonder mooi en droog voorjaar dat duurde van maart tot met mei. Maar vanaf juni is het regenachtig en af en toe zelfs herfstig. Op naar de Oostenrijkse mooie blauwe lucht. Want via de webcam heb ik gezien dat het hier al lange tijd mooi weer is.

De reis gaat goed, af en toe regen maar geen files en om 1:30 zijn we in Obertraun. In huis is het vochtig en de afzuiger in de badkamer schijnt volgens de buurvrouw al wekenlang aan te staan in de automatische stand. Vrijdagochtend beginnen we na een beetje uitslapen met een bezoekje aan de plaatselijke Konsum om brood en melk voor ontbijt te halen. Ik heb vrijdags toch wel last van een soort jetlag van de reis dus er moet nog wat extra rust genomen worden. Sorrel gaat smiddags boodschappen doen in Bad Goisern samen met Ties. Bij de Hofer hebben ze nog steeds een mountainbike ‘voor weinig’ voor Ties en die wordt dus ingeladen. Met de kap open, de fiets op de achterbank en de regen in de lucht, rijden ze terug.

Dinsdag 26 juli.

Het is mooi weer vandaag en Sorrel is ziek. Ties en ik besluiten om een stuk te fietsen terwijl Mette bij mama blijft. De banden en zadels worden goed gezet en met wat versnaperingen voor onderweg gaan wij er vandoor. De bedoeling is om het meer in de rondte te fietsen. We fietsen eerst naar het dorp en buigen dan links over de oostoever af. Met enkele kleine klimmetjes wordt het klooien met de versnellingen. Dan merk je dat een goedkope fiets niet zo soepel schakelt waardoor je stilvalt en moet lopen. Onderweg is er een stuk waar je zo’n 500 meter over een soort vlonder boven het water aan de berg fiets, een metertje of 10 hoog. Indrukwekkend gemaakt, ook nog met een stuk hangbrug erin en naast de spoorlijn. Na 15 kilometer komen we in Bad Goisern. We drinken on drankje, nemen een reep en kiezen ervoor om langs de andere kant van het meer via Hallstatt terug te fietsen. Daar is geen fietspad dus Ties moet achter mij aan over de weg. De meeste auto’s minderen vaart en gaan ruim om ons heen, een enkeling stuift gewoon met 80 (of harder?) voorbij. Halverwege is een snacktent en trakteert Ties een ijsje van het geld dat hij van Oma Marijke heeft gehad. We hebben al een beetje last van zadelpijn en gelukkig is Hallstatt nu dichtbij. Door het dorp valt het op hoe druk het nu is met toeristen. In de winter zie je niemand en is alles dicht. Nu is het gezellig met veel geopende terassen. Na Hallstatt nog een klein stukje en je zijn weer terug. Toch mooi zo’n 30 km gefietst.

Donderdag 28 juli

Hoewel Sorrel aan de beterende hand is, blijven we vandaag nog thuis. De weersverwachtingen geven regen aan. Toch is het in de ochtend, na een mooie uitslaapbeurt, redelijk weer. We zitten dus lekker buiten koffie te drinken, badmintonnen en zelfs Cluedo te spelen. Af en toe de zon en na een broodje is Mette het zat. Ze is blijkbaar moe en ook Sorrel wil nog een slaapje doen. Ik wil graag wandelen want er moet tenslotte getraind worden voor grote bergtochten. Ties en ik besluiten om rond 2 uur in de middag een aanval te doen op de Wasserfallwand van Obertraun. Die begint midden in het dorp. Ik stop de nieuwe rugzak vol met spullen om er een kunstmatig gewicht aan te geven, verrekijkers, eten en drinken mee en de wandelkaart. Vanuit het dorp geven de routebordjes aan dat het 40 minuten lopen is. Volgens mijn horloge zitten er op 520 meter hoogte. We starten de log en beginnen te lopen. Na 8 minuten hebben we 70 meter hoogteverschil overbrugd en verschijnt er een nieuw bordje met nog 30 minuten. Dat gaat dus goed. Verderop weer een bordje met 30 minuten. Dat gaat minder goed maar we weten van de vorige keer dat dit bordje verkeerde informatie moet bevatten. Na 20 minuten nog een bordje met 10 minuten en zwaait het pad sterk naar links. Het is nu dichtbij. Na precies 30 minuten zijn we bij de wand. 264 meter gestegen en ruim korter dan aangegeven. De rugzak zit prima maar we zijn wel nat van het zweet. Even drinken, reepje en met de verrekijker van het uitzicht genieten. Daarna weer in 20 minuten naar beneden. Een mooie training!
Ties gaat op de fiets nog even ijsjes halen en nu zitten ze op de bank naar John the Sheep te kijken en staat het eten op het elektra. En het regent trouwens, gelukkig nu pas als het al avond is.